Reforma ALW przyspieszy?

KPCh szykuje się do przeprowadzenia poważnej reformy strukturalnej ALW. Piszę KPCh nie ChRL celowo, ponieważ ALW wciąż pozostaje bardziej bojówką partyjną podporządkowaną bezpośrednio partii, niż armią narodową.

We wtorek Xi Jinping zapowiedział stworzenie wspólnego dowództwa wszystkich rodzajów broni (na wzór amerykańskiego Joint Chiefs of Staff – Kolegium Połączonych Szefów Sztabów) do 2020 roku. Xi nie podał zbyt wielu szczegółów, ale potwierdził wcześniejsze zapowiedzi redukcji ALW o 300 tysięcy ludzi.

Modernizacja ALW jest koniecznością, jeżeli Pekin myśli poważnie o podjęciu bardziej „asertywnych” działań w przyszłości. Kiedy modernizacja materiałowa postępuje w miarę szybkim i równym tempie, to największym problemem jest struktura dowodzenia i zdolności do prowadzenia działań taktycznych oraz strategicznych od poziomu kompani do naczelnego dowództwa. Jedna rzecz to posiadanie nowoczesnej broni, drugie to umiejętność jej skutecznego i pełnego użycia na współczesnym polu walki.

Strukturalnie i operacyjnie ALW wciąż jest uwięziona w gorsecie stworzonym na wzór sowiecki w latach pięćdziesiątych: siedem dużych regionów wojskowych (plus mniejsze regiony na poziomie prowincji) – wszystko z osobnymi strukturami dowodzenia przygotowywane na konwencjonalną wojnę lądową na dużą skalę. W tym samym czasie w NATO najmniejszą samodzielną jednostką taktyczną na polu walki staje się drużyna walcząca w ramach plutonu, to ALW wciąż operuje na poziomie kompanii. To wszystko musi ulec zmianie.

Reorganizacja osobowa naruszy wielkie interesy w aparacie partyjnym i wojskowym, które w ChRL są wciąż bardzo ze sobą związane w sposób nieznany w historii innych „demokracji ludowych”. Będzie to też jednak świetna okazja dla Xi do obsadzenia wojska swoimi ludźmi i pełne podporządkowanie sobie zbrojnego ramienia partii. Nic dziwnego, że działania Xi napotykają opór i obstrukcję w wojsku. Można być jednak pewnym, że rządny władzy Xi przełamie prędzej czy później opozycję.

Prawdziwym problemem będzie zmiana starych przyzwyczajeń i głęboko zakorzenionej mentalności i schematów myślowych. Jest jeszcze inna kwestia: jak można z jednej strony stworzyć ślepo posłuszną organizację i zachować kontrolę nad umysłami jej członków, a równocześnie nauczyć ich samodzielnego i kreatywnego myślenia, czego wymaga nowoczesna wojna?

Jest to możliwe tylko za pomocą silnej indoktrynacji ideologicznej. Takiej siły nie ma już jednak chińska wersja komunizmu, więc KPCh próbuję ją zastąpić nacjonalizmem. Lecz ten nie daje takich samych możliwości kontroli jak komunizm w przeszłości.