Większość badaczy, także chińskich, zgadzało się do tej pory z szacunkami, iż w okresie „trzech ciężkich lat” 1960-62, wyniku kampanii Wielkiego Skoku (zainicjowanej w maju 1958 roku) z powodu niedożywienia i pokrewnych schorzeń (zwiększona podatność na choroby) zmarło około 30 milionów ludzi. Teraz te szacunki są negowane przez KPCh.
Nie jest to wynikiem nowych badań – chociaż i takie zaraz się pojawiły – ale efektem zbliżającej się sto dwudziestej rocznicy urodzin Mao Zednoga, który był modus vivendi Wielkiego Skoku.
Partyjne gazety podają, że „pogłoski o śmierci 30 milionów ludzi w okresie trzech ciężkich lat są nieprawdziwe”. Wszystko jest podparte analizą matematyka (SIC!) Sun Jingxian, który twierdzi, że nie mogło umrzeć więcej niż 2,5 miliona ludzi (tak jak by to nie było już samo w sobie problemem) z powodu „wypadków żywieniowych”. Według nowej wykładni KPCh, dotychczasowe szacunki wynikały z błędów statystycznych.
Jak to więc było?
Zacytuję fragment Encyklopedii Geograficznej poświęcony zmianom demograficznym w ChRL w okresie Wielkiego Skoku. Zawarte tu dane są operte na oficjalnych chińskich danych.
„Na ruch naturalny ludności w porewolucyjnych Chinach wpływ miały: zmienność polityki gospodarczej i kampanie polityczne «wielkiego skoku» (1958) i «rewolucji kulturalnej» (1966-1976). W 1950 r. stopa urodzeń wynosiła 37‰, zgonów – 18‰, a przyrostu naturalnego – 19‰. Wysokiej stopie urodzeń towarzyszyła więc relatywnie wysoka śmiertelność, spowodowana złymi warunkami życia. Poprawa tych warunków w latach pięćdziesiątych, spowodowała spadek śmiertelności do 12‰ w 1958 r. Spadek stopy urodzeń do 29,2‰ w tym samym roku daje się przynajmniej częściowo wytłumaczyć zainicjowaną w 1956 r. kampanią dotyczącą kontroli urodzeń, której kres położył jednak «wielki skok». W wyniku późniejszego kryzysu gospodarczego ponownie wzrosła znacznie śmiertelność (do 25,4‰ w 1960 r.). Zmarło wtedy z głodu prawdopodobnie kilkanaście milionów osób, skutkiem czego stopa przyrostu naturalnego spadła w 1960 r. do -4,5‰. Rekordową stopę urodzeń 43,4‰ zanotowano w 1963 r., co było formą naturalnej kompensacji.” (Gudowski J., Lisowski A.(red.), Encyklopedia Geograficzna świata – Azja, Kraków 1997)
Wystarczy użyć kalkulatora by obliczyć liczbę ofiar na przestrzeni trzech lat przy uwzględnieniu, iż populacja ChRL wynosiła w 1958 roku ponad 600 milionów (Cenzus 1953: 583 milionów) a w 1960 roku była ujemna stopa przyrostu naturalnego. Są to śmierci nienaturalne (przed i po tym okresie mamy do czynienia z przyrostem dodatnim). Naprawdę, nie trzeba być nawet zawodowym matematykiem.
Cała sprawa jest elementem „przykręcania śruby”, ale też dowodem na kompletną jałowość nowej ekipy Xi Jinpinga w Pekinie.
zawielkimmurem.net 