Bassui napisał poniższy list do umierającego ucznia:
Esencja twojego umysłu jeszcze się nie narodziła, więc nigdy nie umrze. Jeżeli coś może zniknąć, to nie jest to istnienie. To nie pustka, która nie jest samą próżnią. Nie ma koloru ani formy. Nie czerpie radości, nie cierpi bólu.
Wiem, że jesteś bardzo chory. Jednak jak prawdziwy student Zen patrzysz chorobie prosto w oczy. Możesz nawet nie wiedzieć, kto cierpi, ale zapytaj siebie: Co jest esencją tego umysłu? Myśl tylko o tym. Nie potrzebujesz niczego więcej. Nie pragnij niczego. Twój koniec jest bezkresny, jak płatek śniegu rozpuszczający się w czystym powietrzu.
zawielkimmurem.net 