W grudniu zeszłego roku ChRL odniosła duży sukces wysyłając na Księżyc bezzałogową misję. Było to trzecie „miękkie”, bezzałogowe lądowanie na Księżycu w historii oraz pierwsze od blisko 40 lat, od ostatniej takiej misji ZSRR.
Jia Yang, jeden z twórców Jadeitowego Królika, wyraził nadzieję, że bardziej zaawansowana wersja łazika zostanie wysłana na Marsa. W wywiadzie dla Xinhua powiedział:
Mam nadzieję, że przed moją emeryturą, Chińczycy będą mogli rozpocząć eksplorację Marsa, (…) mam nadzieję, że możemy wysłać lepszego łazika niż „Jadeitowy Królik” na Marsa”.
Jadeitowy Królik działał tylko dwa tygodnie mimo udanego i bezproblemowego lądowania. Po straceniu kontaktu z pojazdem w styczniu wydawało się, że misja zakończy się katastrofą, ale w Lutym ogłoszono, że odzyskano pełną kontrolę nad łazikiem. Ostatnie informacje z maja potwierdzają, – co prawda niebezpośrednio – że po serii problemów technicznych łazik jednak ostatecznie zakończył pracę 11 maja.
Dla Pekinu program kosmiczny jest symbolem globalnego wzrostu ChRL i rozwoju technologicznego oraz systemu politycznego stworzonego przez KPCh jako takiego. Tylko reżim autorytarny może przeznaczyć tak duże środki – relatywnie – na badania kosmiczne. Innym problemem jest brak odseparowania w ChRL militarnego i cywilnego programu kosmicznego. Dlatego można odnieść wrażenie, że ChRL ściga się w kosmosie z resztą świata. Nawet, jeżeli reszta nie bardzo jest zainteresowana rywalizacją.
Mimo wielu sukcesów, program kosmiczny Pekinu cierpi na brak dostępu do najnowszych technologii. Niechęć do współpracy z innymi krajami, powoduje, iż ChRL musi wymyślać wszystko sama. Często prowadzi to do tracenia energii i zasobów na „wywarzanie już otwartych drzwi”. Na przykład, problemy ze stworzeniem własnego kombinezonu do spacerów w przestrzeni kosmicznej opóźniły program o co najmniej dwa lata.
Z drugiej strony, poleganie na starych, ale sprawdzonych technologiach pozwoliło do dzisiaj Pekinowi uniknąć poważnej katastrofy. Przynajmniej do tej pory, żadna informacja o jakimś dużym wypadku nie przedostała się do opinii publicznej. Trzeba też przyznać, że ChRL nie tylko przejmuje stare technologie, ale też potrafi je modernizować wykorzystując współczesne materiały i badania.
Do 2020 roku Pekin chce mieć stałą stację orbitalną (kopię sowieckiego Miru), a przed 2030 rokiem wysłać bezzałogową misję badawczą na powierzchnię Marsa (jak Curiosity).
zawielkimmurem.net 