Autorka: Halina Wasilewska
Tytuł: Adaptacje i metamorfozy – znaki chińskie w wybranych sinograficznych systemach pisma Azji Wschodniej
Wydawnictwo: PTPN (2019)
Długo chodziłem wokół tej książki. Nie jestem ani sinologiem, ani lingwistą, więc muszę długo dojrzewać to tego typu lektury i przyznaję, że ta praca trochę leżakowała na półce. Niemniej nie żałuję, że w końcu do po nią sięgnąłem. Nie jest to praca dla każdego, ale mimo to jest napisana w prosty i przystępny sposób, co nie często się sinologom zdarza.
Jak sam tytuł wskazuje jest to książka poświęcona adaptacji i wykorzystaniu chińskich hieroglifów do zapisu innych języków. Najbardziej znanym przykładem jest język japoński. Wiadomo też, że w przeszłości chińskie znaki były wykorzystywane przez wietnamski i koreański. Niemniej dla mnie osobiście prawdziwym odkryciem były adaptacje chińskich znaków przez Kitanów, którzy ostatecznie zostali wchłonięci przez Dżurdżenów, czyli późniejszych Mandżurów. Ci ostatni zanim stworzyli własne pismo również eksperymentowali z chińskimi znakami.
Z tych wszystkich prób chyba jedyną naprawdę udaną wydaje mi się osobiście wariant japoński, w którym chińskie znaki są uzupełnieniem rodzimego systemu zapisu i swojego rodzaju skrótem. Na przykład, aby zapisać „deszcz” zamiast fonetycznego あめ (ame) równie dobrze można użyć chińskiego znaku 雨.
Ciekawe, czy uda mi się zrealizować jeszcze plan nauczenia się japońskiego.
Za Wielkim Murem: Chiny i Azja 