Wczoraj zakończyło się VI Plenum KC XIX Zjazdu KPCh. Obrady, jak zawsze były utajnione, a do tej pory opublikowano jedynie komunikat, według którego KC przygotowało rezolucję, trzecią w historii, dotyczącą historycznego rozwoju KPCh i Chin.
Pierwsza rezolucja z 1945 roku ugruntowała pozycję Mao Zedonga i maoizmu, jako ideologii KPCh. Była również zapowiedzią, że KPCh, jeżeli zwycięży w wojnie domowej, pójdzie drogą stalinowskiej industrializacji oraz rządów totalitarnych. Rezolucja z 1981 roku przypieczętowała przywództwo Deng Xiaopinga, dokonała ostrożnego rozliczenia z okresem rewolucji kulturalnej, ale utrzymała Mao Zedonga jako postać założycielską czerwonych Chin,1 oraz otworzyła drogę do reform gospodarczych. Zapowiedziała rónież, że partia nie odda władzy i nie będzie liberalizacji politycznej, co potwierdziła to potem masakra na placu Tiananmen w 1989 roku.
Dopiero pełna treść rezolucji, która mam nadzieję poznamy w ciągu najbliższych dni, pozwoli rzetelnie ocenić wagę i znaczenie plenum – zawsze może się okazać, że to propagandowa wydmuszka. Niemniej już sam komunikat wskazuje kluczowe zagadnienia.
Dokument koncentruje się na postaci obecnego sekretarza generalnego KPCh Xi Jinping. Trzeba jednak zaznaczyć, że komunikat został wydany przez kontrolowany przez niego sekretariat i chociaż zapewne także w rezolucji będzie wiele odwołań do Xi Jinping, to w komunikacie jego znaczenie może być większe niż w rezolucji. Zgodnie z przewidywaniami Komunikat potwierdza jednak silną pozycję Xi Jinping i wskazuje, że prawdopodobnie nie odejdzie on wbrew utartym zwyczajom na emeryturę partyjną na XX Zjeździe jesienią 2022 roku. Jednak nie wskazuje, że miałby on otrzymać jakąś dożywotnią funkcję.2 Ważne też, kto jeszcze z kierownictwa pozostanie wtedy u władzy. To dopiero da nam rozeznanie, na ile Xi Jinping jest jedynowładcą, a na ile stoi na czele – czy też może jest tylko twarzą – większej grupy.
Pomiędzy nużącym wyliczeniem sukcesów KPCh i ChRL komunikat przyznaje, że komunistyczne Chiny stają przed poważnymi wyzwaniami wewnętrznymi, natury ekonomicznej, społecznej i demograficznej, które wymagają fundamentalnych zmian. Partia zdecydowała, że jej odpowiedzą na oczekiwane trudności jest zwiększenie kontroli nad gospodarką i społeczeństwem i de facto re-stalinizacja (re-maoizacja) Chin kontynentalnych. Dlatego też nie powinno dziwić, że w dokumencie zrezygnowano z ostrożnej i połowicznej krytyki Mao Zedonga, która była w rezolucji z 1981 roku.
Do rezolucji jeszcze wrócę, ale wydaje się, że pokazuje ona poważny zwrot w historii ChRL. I moim zdaniem nie będzie nim wcale pozostanie Xi Jinping na stanowisku genseka, choć oczywiście jest to symboliczne samo w sobie, ale zapowiedź fundamentalnej zmiany modelu społeczno-gospodarczego ChRL. Chiny będą budować naprawdę komunizm i „wspólny dobrobyt”, a teraz będą to robić korzystając z metod nierynkowych, a to oznacza redystrybucję na dużą skalę z jej wszystkimi konsekwencjami.
Wraca stare, ale w nowej formie i mające nowe narzędzia, o których Stalin czy Mao mogli tylko marzyć.
—
1 Deng Xiaoping powtórzył formułę, którą sam Mao Zedong stworzył do oceny Józefa Stalina: 70% dobrze, 30% błędów.
2 Nie wykluczam, że w 2022 roku zostanie dla niego zostanie stworzone jakieś nowe stanowisko.
zawielkimmurem.net 