Cen Shen: Pieśń białego śniegu na pożegnanie sędziego Wu powracającego do stolicy

白雪歌送武判官歸京
北風捲地白草折， 胡天八月即飛雪；
忽如一夜春風來， 千樹萬樹梨花開。
散入珠簾濕羅幕， 狐裘不煖錦衾薄。
將軍角弓不得控， 都護鐵衣冷猶著。
瀚海闌干百丈冰， 愁雲黲淡萬里凝。
中軍置酒飲歸客， 胡琴琵琶與羌笛。
紛紛暮雪下轅門， 風掣紅旗凍不翻。
輪臺東門送君去， 去時雪滿天山路；
山迴路轉不見君， 雪上空留馬行處。

Pieśń białego śniegu na pożegnanie sędziego Wu powracającego do stolicy

Północny wiatr zawija białe trawy krusząc je,¹
na dzikim niebie ósmego miesiąca zadymka;

jakby nagle nadszedł nocą wiosenny wiatr,
dziesiątki tysięcy drzew jak grusze kwitną.

Osiadłe płatki śniegu w perły zmienione na zasłonie zbierają wilgoć,
nawet płaszcz z lisiego futra nie grzeje, pikowana kołdra tak zimna.

Generalski łuk zbyt sztywny by naciągnąć,
dowódcy zbroja zbyt zimna by ją dotknąć.

Bezkresne morze wzburzone na tysiące stóp lodu,
chmury smutku ciemniejąc zbierają się w oddali.

W namiocie przygotowano strzemiennego,
przygrywają skrzypki, lutnia oraz flet.²

Wieczorna śnieżyca nieprzerwanie opada na wojskowy obóz,
wiatr pociąga czerwone proporce, zamrożonych nie podrywa.

Przez wschodnią bramę ku Luntai wysyłamy Cię,³
nim ruszysz, śnieg wypełnia niebo, górską drogę.

Za zakrętem górskiej drogi stajesz się dla nas niewidoczny,
tylko śnieg wypełnia ślady pozostawione przez końskie kopyta.

—
¹ Wyczytałem, że „białe trawy” (白草) odnosi się do gatunku trawy w północno-zachodnich regionach, która płowieje po uschnięciu.
² Dokładnie huqin (胡琴), typ chińskiego instrumentu smyczkowego, pipa (琵琶), czyli chińska lutnia oraz flet qiang (羌笛).
³ Luntai (輪臺), miejscowość w dzisiejszej mongolskiej prefekturze autonomicznej w Xinjiang, ale współczesne miasto o tej samej nazwie znajduje się w innym miejscu.