Wang Wei: „Pisząc podczas ulewnego deszczu w Wang Chuan”

積雨輞川莊作
積雨空林煙火遲， 蒸藜炊黍餉東菑。
漠漠水田飛白鷺， 陰陰夏木囀黃鸝。
山中習靜觀朝槿， 松下清齋折露葵。
野老與人爭席罷， 海鷗何事更相疑？

Pisząc podczas ulewnego deszczu w Wang Chuan¹

Nad przecinką w lesie w ulewnym deszczu dymy rozchodzą się powoli,
gotują białą komasę i proso dla tych, co orzą nowe pole na wschodzie.

Nad opuszczonym polem krążą czaple,
w cieniu letnich drzew śpiewają wilgi.

W górach nauczyłem się spokojnie obserwować rano hibiskus,
pod sosnami zbierać słoneczniki, by uzupełnić bezmięsną dietę.

Starzec oddał innym ludziom rywalizację o miejsce przy stole,²
więc o co jeszcze mogą podejrzewać mnie mewy?³

—
¹ 輞川 (Wang Chuan) to dom poety w Sichuan.
² Odniesienie do przypowieści Zhuangzi: Kiedy Yang Zhu ruszył uczyć się „Drogi” od Lao Zi, po drodze został powitany przez właściciela hostelu, a wszyscy goście chcieli oddać mu swoje miejsca, ale kiedy wracał po ukończeniu nauki, nikt już nie chciał ustąpić mu miejsca, ale wszyscy „rywalizowali” z nim o miejsce. Ergo Yang Zhu nie był już ważnym urzędnikiem, a zwykłym pustelnikiem.
³ Odniesienie do przypowieści Lie Zi, z utworu „Żółty Cesarz”: pewien człowiek pracujący na morzu był blisko mewy, która towarzyszyła mu we wszystkim. Pewnego dnia jego ojciec poprosił go, aby złapał mewę i zabrał do domu, ale kiedy ten ponownie udał się nad brzeg morza, mewa odleciała daleko. Zła intencja zniszczyła jego intymną relację ze zwierzęciem.