Ciąg dalszy: Remembrance of Earth’s Past (地球往事)

Dzisiaj też książkowo.

W zeszłym roku pisałem o sukcesie książki Liu Cixin – The Three-Body Problem. Autor poszedł za ciosem i stworzył dwa kolejne tomy tworząc w ten sposób trylogię nazwaną Remembrance of Earth’s Past (地球往事) – Wspomnienie przeszłości Ziemi (oryginalny tytuł w dosłownym tłumaczeni znaczy Przeszłość Ziemi).

Jeszcze w zeszłym roku opublikowano angielskie tłumaczenie The Dark Forest (黑暗森林), a w tym trafił do księgarni przetłumaczony ostatni tom Death’s End (死神永生).

OSTRZEŻENIE: kto woli odkryć nowe tomy samemu, niech nie czyta reszty wpisu.

Jednak się skusiliście?

W przeciwieństwie do książki, która stała się ostatecznie pierwszym tomem trylogii – pozostałe dwa tomy nie stanowią odrębnej całości. Nie można zrozumieć The Dark Forest bez przeczytania The Three-Body Problem, a Death’s End jest już prawie czystą kontynuacją The Dark Forest.

Piszę „prawię” ponieważ wbrew pozorom nie koncentruje się na inwazji obcych, ale na kondycji ludzkości. W tym sensie jest to rozwinięcie wprowadzonej w drugim tomie Ery Odstraszania (Deterrence Era). Mamy tutaj mniej filozoficznych rozważań lub rzeczy, które pozwalają nam złagodzić brutalność egzystencji gatunku ludzkiego. W ostateczności sprowadza się do decyzji między złem i złem, czy też bóle i bólem.

Oczywiście, wiele wątków, które pojawiły się wcześniej zostaje w ostatnim tomie rozwiniętych i zamkniętych, ale nie brakuje też niespodzianek.

Pojawia się tutaj też po raz pierwszy postać protagonistki. Wprowadzenie kobiecej postaci ma w opinii krytyków literackich być przeciwwagą dla personifikacji zła jaką stanowi główny antagonista.

Może i tak jest… Osobiście uważam, że bohaterka ma tutaj wszystkie cechy, które przypisuje się w tradycji chińskiej pierwiastkowi kobiecemu yin i cały konflikt jest parabolą yin-yang. Tylko że w tradycyjnej filozofii yin-yang to uzupełniające się przeciwieństwa. Czy jednak symbolizujący je bohaterowie będą zdolni współpracować?

Liczycie na happy end?

Nie psuje już dalej zabawy.

No i niech mi ktoś powie, że Chińczycy nie potrafią pisać S-F.