Wuminshi: „Dzień bez ognia”

Wuminshi (無名氏). To drugi z anonimowych wierszy w całej antologii.

雜詩 
盡寒食雨草萋萋， 著麥苗風柳映堤。
等是有家歸未得， 杜鵑休向耳邊啼。

Dzień bez ognia¹

Kończy się Zimne Jedzenie² – deszcz trawę zrasza obficie,
wciąż jęczmienia kłosy na wietrze falują, a wierzby połyskują na grobli.

Dlategoż do domu powrót wciąż niemożliwy,
kukułeczko, przestań do ucha mi popłakiwać.

—

¹ Dosłownie „rozmaite wersy”.
² 寒食 – zimne jedzenie, to okres poprzedzający święto Qingming (清明节), kiedy przez trzy dni jada się jedynie zimne posiłki i nie wolno rozpalać ognia. Z drugiej strony można to wyrażenie potraktować tutaj dosłownie: podróżnym zatrzymanym przez deszcz kończy się zimne jedzenie, a nie wolno im lub nie mają jak rozpalić ognia i muszą czekać by ruszyć w dalszą podróż. Piękna dwuznaczność.