Chen Zi’ang (陳子昂 661 lub 656 – 702).
登幽州臺歌
前不見古人, 後不見來者。
念天地之悠悠, 獨愴然而涕下。
Na bramie Yuzhou1
Przed sobą nie widzę przodków,
za sobą nie widzę nikogo z nadchodzących pokoleń.
Rozmyślam wiele o niebie i ziemi,2
osamotniony i zrozpaczony, tak więc płaczę.3
—
1 幽州台 (Yōuzhōutái) zwana także 蓟北楼 (Jìběilóu) – Wieżą Jibei. Według tradycji była to wieża lub brama z wieżą zbudowana w południowym Pekinie (a właściwie Yanjing) przez jednego z królów Zhao w okresie Walczących Królestw (480 r. p.n.e. – 221 r. p.n.e.). W wieży miał znajdować się urząd zajmujący się poszukiwaniem i zatrudnianiem najbardziej utalentowanych ludzi. Wątpliwe, by w czasach Chen Zi’ang brama jeszcze istniała, więc jest to raczej wizyta duchowa.
2 天地 niebo i ziemia – świat, porządek rzeczy.
3 Cały wiersz jest skargą na samotność uczonego, żyjącego w podłych i barbarzyńskich czasach, pozbawionego możliwości funkcjonowania w intelektualnie pobudzającym otoczeniu.