Bai Juyi: „Do moich braci i sióstr zagubionych w trudnych czasach swe myśli tym wierszem o księżycu wysyłam”

Wracamy dzisiaj do Bai Juyi.

自河南經亂，關內阻饑，兄弟離散，各在一處。因望月有感，聊書所懷，寄上浮梁大兄，於潛七兄，烏江十五兄，兼示符離及下邽弟妹。

時難年荒世業空， 弟兄羈旅各西東。
田園寥落干戈後， 骨肉流離道路中。
弔影分為千里雁， 辭根散作九秋蓬。
共看明月應垂淚， 一夜鄉心五處同。

Do moich braci i sióstr zagubionych w trudnych czasach swe myśli tym wierszem o księżycu wysyłam¹

W trudnych czasach, latach głodu, roboty brak,
rodzeństwo wyjechało, każdy w inną stronę świata.

Pól obsianych niewiele, broń w zamian,
krewni z domu wygnani na środek drogi.

Zawodzę do cienia, jak tysiącem mil rozdzielona dzika gęś,
wyrwani z korzeniami, rozproszeni jak ofiarne dymy jesienią.

Razem spoglądając na księżyc w pełni powinniśmy ronić łzy,
jedna noc, serca w pięciu miasteczkach, wspólna myśl.

—
¹ Tytuł jest zazwyczaj tłumaczony w takiej skróconej formie, ale w pełni brzmi: Od dnia zamieszek w Henan, głodu w Guannei, rodzeństwo zostało rozproszone, każdy w inne miejsce. Księżyc w pełni budzi we mnie emocje, przelane w ten poemat, który posyłam starszemu bratu w Fuliang, siódmemu bratu w Yuqian, piętnastemu bratu w Wujiang, w tym samym czasie okazuję młodszym, bratu i siostrze w Fuli i Xiagui.

Zdjęcie: ul. Rajska (1948) – Fot. W. M. Wątorski / Archiwum Państwowe Gdańsk