Liu Jixu (劉脊虛 ?-?).
闕題
道由白雲盡， 春與青溪長。
時有落花至， 遠隋流水香。
閑門向山路， 深柳讀書堂。
幽映每白日， 清輝照衣裳。
Wiersz
Droga kończy się wśród białych chmur,
wiosna dłuższa niż siny strumień.
Jest czas, kiedy wpadają do niej kwiaty,
a woda niesie słodki zapach daleko.
Pusta brama na górską drogę prowadzi,
czytam książkę pod kopułą ciemnej wierzby.
Skrytego oświetla każdego słonecznego dnia,
czysty i jasny promień migając na ubraniu.
