Wracamy do Liu Changqing.
長沙過賈誼宅
三年謫宦此棲遲, 萬古惟留楚客悲。
秋草獨尋人去後, 寒林空見日斜時。
漢文有道恩猶薄, 湘水無情弔豈知?
寂寂江山搖落處, 憐君何事到天涯?
Mijając dom Jia Yi1 w Changsha
Na trzy lata zesłany zostałeś dłużej,
odwieczny w Chu pozostał za gościem ból.
W jesiennej trawie szukać człowieka tropów, które pozostawił,
w pustym, zimnym lesie zobaczę tylko chylące się słońce.
Kiedy cesarska łaska zimną się stała,
bezlitosna rzeka Xiang2 współczuć potrafi?
Ciche rzeki i góry wygaszają w człowieku wszystko,3
współczuje ci, żeś był posłany na koniec świata?
—
1 Jia Yi (賈誼 ok. 200 p.n.e. – 169 p.n.e.). Poeta i urzędnik w czasach dynastii Han. W roku 176 p.n.e. został wygnany z dworu przez Cesarza Wu (漢文帝 200 p.n.e. – 157 p.n.e.) do południowego królestwa Changsha (mniej więcej dzisiajsza prowincja Hunan), gdzie miał zostać nauczycielem młodego władcy Wu Chan (吳產 ok. 178 p.n.e. – 157 p.n.e.).
2 Rzeka Xiang jest też synonimem Hunanu.
3 搖落處 można też przetłumaczyć bardziej przyziemnie: wszytko więdnie [o roślinności].