Po raz pierwszy i ostatni, bo to jego jedyny wiersz w antologii, Wang Bo (王勃 650 – 676). Jeden z grupy poetów, tzw. „Czterech wybitnych wczesnych Tang” (初唐四傑). Pozostali to: Luo Binwang (駱賓王), Lu Zhaolin (盧照鄰) i Yang Jiong (楊炯).
送杜少府之任蜀州
城闕輔三秦， 風煙望五津。
與君離別意， 同是宦遊人。
海內存知己， 天涯若比鄰。
無為在歧路， 兒女共沾巾。
Pożegnanie prefekta Du1
Mury i baszty otaczają trzy dzielnice Qin,2
wiatrem niesiona mgła zakrywa drugi brzeg.
A ty jednak wciąż planujesz opuścić nas,
bez wątpienia wartym jesteś stanowiska.
Gdyby tylko cały świat3 o tobie to wiedział,
bliscy duchem rozdzieleni przez świat drogi.4
Nie ma potrzeby na pożegnalny posiłek,5
jak małe dzieci wspólnie się poryczeliśmy.
—
1 To najsłynniejszy utwór Wang Bo i postanowiłem użyć tytułu w formie, w jakiej się przyjął na Zachodzie, ale dosłowne tłumaczenie brzmi: Pożegnanie młodszego skarbnika Du wysłanego do Suzhou.
2 W czasach dynastii Qin Chang’an, dzisiaj Xi’an był podzielony na trzy dzielnice.
3 海內 dosłownie: pomiędzy [czterema] morzami.
4 To wyrażenie, dosłownie znaczy: granica nieba zdaje się sąsiadem, stało się idiomem.
5 歧路 posiłek na pożegnanie kogoś jadącego w daleką podróż, wyprawiany przez przyjaciół dosłownie na rozdrożu.
