Drugi i ostatni utwór Wei Zhuang w antologii.
章臺夜思
清瑟怨遙夜， 繞絃風雨哀。
孤燈聞楚角， 殘月下章臺。
芳草已云暮， 故人殊未來。
鄉書不可寄， 秋雁又南迴。
Nocne rozmyślania w dzielnicy uciech1
Qingowska cytra2 narzeka w oddali nocą,
wibrują struny, jak wiatr i deszcz lamentują.
Samotna lampa wysłuchuje rogu Chu,3
półksiężyc zachodzi nad dzielnicą uciech.
Zapach trawy już wietrzeje,
stary przyjaciel wciąż nie tutaj.
Listy do domu nie mogą być posłane,
jesienne gęsi znów na południe zawróciły.4
—
1 章臺 to nazwa dzielnicy, gdzie mieściły się domy publiczne i przybytki rozrywki w Chang’an, nazwa weszła do historii i stała się synonimem dzielnicy czerwonych latarni.
2 Rodzaj instrumentu szarpanego z 25 strunami.
3 Rodzaj dętego instrumentu z państwa Chu. Podobno wydający bardzo smutny, ale sam go nigdy nie słyszałem. Nie wiem nawet, czy wciąż jest znany.
4 Zgodnie ze starymi wierzeniami gęsi mogły przenosić wiadomości w rodzinne strony.
