Liu Zongyuan: „Z bramy Liuzhou do Zhang, Ting, Feng oraz Lian, moich czterech współprefektów”

To przedostatni utwór Liu Zongyuan w antologii.

登柳州城樓寄漳汀封連四州刺史
城上高樓接大荒， 海天愁思正茫茫。
驚風亂颭芙蓉水， 密雨斜侵薜荔牆。
嶺樹重遮千里目， 江流曲似九迴腸。
共來百越文身地， 猶自音書滯一鄉。

Z bramy Liuzhou do Zhang, Ting, Feng oraz Lian, moich czterech współprefektów¹

Za najwyższą wieżą w mieście zaczyna się pustkowie,
jak morze czy niebo rozmyślań i zmartwień rozległe.

Nagły podmuch chaotycznie kołysa hibiskusami nad wodą,
gęsty deszcz pada na bluszcz² wspinający się po murze.

Łańcuchy górskie porośnięte lasem na tysiące mil w okół,
nurt rzeki skręca dziewięć razy na wzór skrętów jelit.³

Wysłani między ludy południa,⁴ na ziemie wytatuowanych ludzi,
nawet listy z wiadomościami z domu wolno nadchodzą.

—
¹ Liuzhou w Guangxi. Zhang, Ting, Feng i Lian to skróty miejscowości, a nie nazwiska prefektów, do których jest wysłany list. Zhangzhou (Changchou) oraz Tingzhou Fu to miasta prefekturalne w Fujian. Fengzhou – dzisiaj Fengkai (封开) i Lianzhou są w Guangzhou.
² W oryginale figowiec pnący (Ficus pumila).
³ Gra słów: skręt jelit także oznacza zmartwienie, melancholię.
⁴ Dosłownie Sto Yue (百越) zbiorcze określenie grup etnicznych południowych Chin.