Meng Haoran: „Pieśń o nocnym powrocie w Górach Lumen”

Wracam do Meng Haoran.

Musze przyznać, że mam wrażenie, że mamy do czynienia z dwoma wierszami połączonymi dopiero przez późniejszych „redaktorów” w jeden ze względu na miejsce.

夜歸鹿門山歌
山寺鐘鳴晝已昏， 漁梁渡頭爭渡喧；
人隨沙路向江村， 余亦乘舟歸鹿門。
鹿門月照開煙樹， 忽到龐公棲隱處；
巖扉松徑長寂寥， 惟有幽人自來去。

Pieśń o nocnym powrocie w Górach Lumen¹

W górskiej świątyni dzwon oznajmia wszem porę zmierzchu,
do Yuliang² przeprawiają się ludzie i przeprawia się harmider;

podążają piaszczystą drogą ku nadrzecznej wiosce,
ja także na łodzi powracam w kierunku Gór Lumen.

Góry Lumen lśnią w księżycu przez zamglone drzewa,
nagle dochodzę do miejsca, gdzie skrył się Pang Gong;³

drzwi do jaskini, ścieżka wśród sosen opuszczona,
poeta⁴ z dala od ludzi sam od zawsze odchodzi.

—
¹ 鹿門山 to łańcuch górski w Hubei.
² 漁梁 nazwa wioski rybackiej, przy której znajdowała się przeprawa przez rzekę.
³ 龐公 Pang Gong inaczej Pang Degong (龐德公), to na wpół mityczna postać z czasów Wschodniej Dynastii Han. Pang Gong był znany ze swojej mądrości, dlatego pewnego dnia Liu Biao, gubernator Jingzhou postanowić uczynić go urzędnikiem. Jednak Pang Gong miał inny pomysł na życie i przed objęciem urzędu udał się z żoną oraz córką w góry pod pretekstem zebrania ziół. Ukrył się tak dobrze, że nigdy go nie odnaleziono.
⁴ Gra słów. 惟有 może oznaczać zarówno samotnika, pustelnika, jak i poetę, ale też samozwańczego poetę.