Wracam do Meng Haoran.
Musze przyznać, że mam wrażenie, że mamy do czynienia z dwoma wierszami połączonymi dopiero przez późniejszych „redaktorów” w jeden ze względu na miejsce.
夜歸鹿門山歌
山寺鐘鳴晝已昏, 漁梁渡頭爭渡喧;
人隨沙路向江村, 余亦乘舟歸鹿門。
鹿門月照開煙樹, 忽到龐公棲隱處;
巖扉松徑長寂寥, 惟有幽人自來去。
Pieśń o nocnym powrocie w Górach Lumen1
W górskiej świątyni dzwon oznajmia wszem porę zmierzchu,
do Yuliang2 przeprawiają się ludzie i przeprawia się harmider;
podążają piaszczystą drogą ku nadrzecznej wiosce,
ja także na łodzi powracam w kierunku Gór Lumen.
Góry Lumen lśnią w księżycu przez zamglone drzewa,
nagle dochodzę do miejsca, gdzie skrył się Pang Gong;3
drzwi do jaskini, ścieżka wśród sosen opuszczona,
poeta4 z dala od ludzi sam od zawsze odchodzi.
—
1 鹿門山 to łańcuch górski w Hubei.
2 漁梁 nazwa wioski rybackiej, przy której znajdowała się przeprawa przez rzekę.
3 龐公 Pang Gong inaczej Pang Degong (龐德公), to na wpół mityczna postać z czasów Wschodniej Dynastii Han. Pang Gong był znany ze swojej mądrości, dlatego pewnego dnia Liu Biao, gubernator Jingzhou postanowić uczynić go urzędnikiem. Jednak Pang Gong miał inny pomysł na życie i przed objęciem urzędu udał się z żoną oraz córką w góry pod pretekstem zebrania ziół. Ukrył się tak dobrze, że nigdy go nie odnaleziono.
4 Gra słów. 惟有 może oznaczać zarówno samotnika, pustelnika, jak i poetę, ale też samozwańczego poetę.