Tang Xunzong (唐玄宗 685 – 762), to siódmy cesarz z dynastii Tang. Uznawany za wzór oświeconego władcy w pierwszej części swoich rządów, ale potem obwiniany za oparcie się na podrzędnych kreaturach. Za jego rządów trwających 43 lata (SIC!) cywilizacja chińska osiągnęła swoje apogeum, potem już tylko bywało gorzej, czasami lepiej, ale nigdy tak dobrze. Do antologii trafił tylko jeden jego utwór.
Przyznaję się, że nie jestem specjalnie zadowolony z tego tłumaczenia. Pewnie dlatego, że słabo czuję konfucjanizm… 😉
經鄒魯祭孔子而歎之
夫子何為者, 栖栖一代中。
地猶鄹氏邑, 宅即魯王宮。
歎鳳嗟身否, 傷麟怨道窮。
今看兩楹奠, 當與夢時同。
Podróżując przez Lu złożyłem ofiarę Konfucjuszowi wzdychając1
Mistrzu, co za niesprawiedliwość,
w ciągłym ruchu całą epokę byłeś.
A ziemia twoja wciąż w rękach klanu Zhou,2
gdzie twój dom stał, pałac Lu wzniesiony.
Bez westchnienia feniksa nie pojawisz się,3
ranny jednorożec4 narzeka, że droga5 się kończy.
Dzisiaj widać dwa filary przygotowane,
jakbyś brał udział we własnym śnie.6
—
1 Teren starożytnego Państwa Lu (魯) pokrywa się mniej więcej z dzisiejszą prowincją Shandong.
2 Zhou (鄹) byli wasalami Lu.
3 Z „Dialogów konfucjańskich” wynika, że feniks (potem symbolizujący także cesarzową) miał symbolizować mistrza otrzymującego pomyślne wróżby. Konfucjusz miał nigdy nie ruszać w podróż bez pomyślnych wróżb.
4 Lin (麟) to dokładnie jednorożec rodzaju żeńskiego.
5 Droga (道) Tao.
6 Ostatnie dwa wersy nawiązują do legendy, według której Konfucjusz śnił, iż siedzi między dwoma filarami i jest czczony przez wielu ludzi.