Jeśli masz szansę całkowicie schwytać (wyeliminować) wroga, powinieneś to zrobić, doprowadzając w ten sposób do szybkiego i trwałego zakończenia bitwy lub wojny. Pozwolenie wrogowi na ucieczkę zasiewa ziarno przyszłego konfliktu. Jeśli jednak uda mu się uciec, bądź ostrożny w podejmowaniu pościgu.
W 449 r. p.n.e. państwo Wu najechało państwo Yue i porwało jego księcia Guo Jiana, przetrzymując go w niewoli przez trzy lata, zanim wypuściło go do domu. Po powrocie Guo Jian zaplanował swoją zemstę. Przez siedem lat rządził z życzliwością i hojnością, zyskując reputację mądrego i cnotliwego władcy, aż poczuł, że jego wierni poddani są gotowi znieść dla niego wszelkie trudy. Zebrał więc swoje siły i zaatakował Wu, odnosząc decydujące zwycięstwo. Król Wu musiał uciekać, a schwytanie go było tylko kwestią czasu. Wysłał ambasadorów do Guo Jiana z błaganiem o łaskę. Przypomniał mu, że Wu, choć trzymało go mocno w garści, wypuściło go, by mógł wrócić do swego państwa. Teraz król Wu prosił o taką samą łaskę. Guo Jian zastanawiał się nad przyjęciem tej prośby, gdy jego premier Fan Li zainterweniował i powiedział: „Kiedy niebo dało księciu Wu wielką szansę na zdobycie władzy, nie skorzystał z niej i dlatego jest dziś zbiegiem. Jeśli nie przyjmiesz tego, czym obdarzyła cię fortuna, możesz zostać wygnany ze swego państwa, a wtedy wszystkie lata trudów, które przeżyłeś, pójdą na marne”. Książę uległ argumentom i odesłał ambasadora z wiadomością, że nie udzieli mu żadnej łaski. Kiedy król Wu otrzymał tę wiadomość, porzucił wszelką nadzieję i popełnił samobójstwo.
zawielkimmurem.net 