Liu Changqing: „Widok na tarasie ze świątyni Wugong w jesienny dzień”

Wracamy po długiej przerwie do Liu Changqing.

秋日登吳公臺上寺遠眺
古臺搖落後， 秋日望鄉心。
野寺人來少， 雲峰水隔深。
夕陽依舊壘， 寒磬滿空林。
惆悵南朝事， 長江獨至今。

Widok na tarasie ze świątyni Wugong¹ w jesienny dzień

Starożytna platforma wstrząsa mną zmuszając do obejrzenia się za siebie,
odwiedziwszy ją w jesienny dzień spoglądam w kierunku dalekiego domu.

Do świątyni dociera tylko garstka pielgrzymów,
pochmurny szczyt odosobniony głęboką wodą.

Zachód słońca opiera się o kamienny parapet,
Dzwon² wypełnia zimnym dźwiękiem pusty las.

Melancholia z Południowej Dynastii pozostała,
tylko Wielka Rzeka³ do dziś pozostaje jak dawniej.

—
¹ Pierwotnie nazwa platformy obserwacyjnej znajduje się w północnej części miasta Yangzhou, w prowincji Jiangsu. Została ona zbudowana przez Shen Qingzhi z Południowej Dynastii (420-589), kiedy oblegał on króla Gangling. Później została odbudowana i rozbudowana przez generała Wu Mingche podczas oblężenia Jing Ziyou z północnej dynastii Qi (550-577), stąd nazwa. Nie znalazłem informacji, kiedy powstała w tym miejscu świątynia, ale siłą rzeczy musiała już istnieć w czasach Tang.
² Mowa o kamiennym dzwonie (磬).
³ Jangcy.