Zostajemy z Liu Changqing.
新年作
鄉心新歲切， 天畔獨潸然。
老至居人下， 春歸在客先。
嶺猿同旦暮， 江柳共風煙。
已似長沙傅， 從今又幾年。
Obchodząc Nowy Rok
Tęsknotę za domem nowy rok pogłębia,
na krańcu nieba samotnie wylewam łzy.
Stary i zdegradowany by służyć innym,
wiosna wraca, lecz ja wciąż w gościnie.
Górskie małpy towarzyszą mi od jutrzenki do zmierzchu,
jestem jak nadrzeczna wierzba skręcona wiatrem i wilgocią.
Jestem już jak mistrza z Changsha,1
od dziś ile lat jeszcze mi zostało?
—
1 To odniesienie do Jia Yi (賈誼 200 p.n.e. – 169 p.n.e.), który był na wygnaniu w południowym królestwie Changsha (mniej więcej dzisiejsza prowincja Hunan). Tutaj to oczywista aluzja do położenia samego autora.
zawielkimmurem.net 