歲暮歸南山
北闕休上書, 南山歸敝廬。
不才明主棄, 多病故人疏。
白髮催年老, 青陽逼歲除。
永懷愁不寐, 松月夜窗墟。
Na koniec roku powrót w Góry Południa1
U Północnej Bramy2 przestałem składać petycje,
w Południowe Góry powróciłem do mojej chatki.
Nieutalentowany ja przez światłego władcę porzucony,
dolegliwości wiele, a przez starych przyjaciół opuszczony.
Siwizna tylko przyśpiesza starczą degenerację,
blednące słońce wypychane, jak rok kończony.3
Stale żywione obawy nie pozwalają spać,
a sosna i księżyc w oknie są takie puste.
—
1 W poezji w tym okresie wyrażenie góry południa często oznacza powrót w rodzinne strony, w wypadku Meng Haoran Xianshan (峴山) w dzisiejszej Hebei. Może jednak to po prostu Góry Zongnan (終南山), niedaleko Chang’an (Xi’an)?
2 W czasach Han przy Północnej Bramie, było miejsce, gdzie cesarska administracja przyjmowała petycje.
3 Gra słów: znak 陽 (yang od ying-yang) znaczy słońce, ale też m.in. pierwiastek męski, więc słońce można by zastąpić w tłumaczeniu mężczyzną. Również samo wyrażenie koniec roku (歲暮) w tytule składa się z dwóch znaków rok i zmierzch, co jest nawiązaniem do tego wersu.