Dzisiaj Wang Wei (王維 699–759).
渭川田家
斜光照墟落， 窮巷牛羊歸。
野老念牧童， 倚杖候荊扉。
雉雊麥苗秀， 蠶眠桑葉稀。
田夫荷鋤立， 相見語依依。
即此羨閒逸， 悵然吟式微。
又作至
Chata nad rzeką Wei
Ukośne promienie oświetlają cmentarzysko niknące w oddali,
zniszczonym szlakiem bawoły i owce wracają.
Ogorzały starzec wspomina pasterzy, synów,
wsparty na lasce czeka przy plecionej furcie.
Wieśniacy szumią jak jęczmienia kłosy,
gąsienice jedwabnika śpią na liściach morwy rozproszone.
Z pól mężczyźni wracają niosąc motyki wzniesione,
nawzajem widząc się rozmawiają nie chcąc się rozstać.
Widząc to z miejsca zazdroszczę spokojnego życia,
smutnawo nucę bliską mi melodię.
„Ponownie powrócić!”
—
Obraz Wu Guanzhong (吴冠中 1919 -2010)
zawielkimmurem.net 