Wracamy do Li Shangyin, kiedy opadają już nawet najtrwalsze kwiaty.
落花
高閣客竟去， 小園花亂飛。
參差連曲陌， 迢遞送斜暉。
腸斷未忍掃， 眼穿仍欲歸。
芳心向春盡， 所得是沾衣。
Opadające kwiaty
Wysoki pawilon goście nagle opuścili,
z ogrodu kwiaty w nieładzie odleciały.
Poszarpane tworzą pokręconą ścieżkę,
daleko sięgają jak wschodzące słońce.
Skręca w brzuchu, kiedy mam je zmieść,
wypatruję uparcie jednak ich powrotu.
Ukochany zapach zanika wraz z wiosny końcem,
jedyne co można zyskać to mokre ubranie.
Za Wielkim Murem: Chiny i Azja 