Wracamy do Wang Wei.
奉和聖製從蓬萊向興慶閣道中留春雨中春望之作應制
渭水自縈秦塞曲, 黃山舊遶漢宮斜。
鑾輿迥出千門柳, 閣道迴看上苑花。
雲裡帝城雙鳳闕, 雨中春樹萬人家。
為乘陽氣行時令, 不是宸遊玩物華。
Usłużnie prezentując wiersz powstały w czasie przeprawy z Pałacu Penglai do Pałacu Xingqingge poświęcony wypatrywaniu w wiosennym deszczu wiosny i skomponowany na rozkaz cesarza
Rzeka Wei1 zawijasami Qinsai2 otacza,
Żółta Góra3 serpentyną Pałac Hanów obwija.
Cesarski powóz z daleka przez jedną z tysiąca Bramę Jaskółek,
do pałacowego haremu z daleka przybywa kwitnący ogród odwiedzić.
W chmurze cesarskiego pałacu para feniksów na wieży,
w deszczu wiosenne drzewa dla tysięcy rodzin schronieniem.
Dla pogody sprzyjającej urodzajowi w tym roku,4
nie dla cesarskiej uciechy i sławy podróż odbyta.
—
1 渭水 rzeka w Shaanxi.
2 秦塞 w czasach Tang Qinsai to przedmieścia stolicy Chang’an (dzisiaj Xi’an). Tam miała się znajdować stolica Qin.
3 黃山 to dzisiaj nazwa prefektury w Anhui, ale tutaj chodzi o górę w Shaanxi.
4 Chodzi o jeden z najważniejszy cesarskich rytuałów, który miał zapewnić dobrą pogodę rolnikom, ale też potwierdzić mandat nieba dynastii.