Zhang Ji: „Przyjaciel stracony w Tybecie”

Dzisiaj po raz pierwszy Zhang Ji (张籍 ok. 766 – ok. 830). Był wykładowcą w imperialnej akademii i jak na swoje czasy dożył sędziwego wieku ok. 80 lat.

沒蕃故人
前年伐月支， 城下沒全師。
蕃漢斷消息， 死生長別離。
無人收廢帳， 歸馬識殘旗。
欲祭疑君在， 天涯哭此時。

Przyjaciel stracony w Tybecie¹

Rok temu wyruszyłeś przeciwko Yuezhi,²
z miasta nie wyszedł nikt z twego oddziału.

Między Tybetańczykami i Han zerwano łączność,
między zabitymi i żywymi już długo nie ma różnicy.

Nikt nie znalazł skrawka twojego namiotu,
odnalazł konia lub zauważył złamaną flagę.

Chciałbym złożyć ofiarę, ale mam nadzieję, że żyjesz,
więc na drugim końcu świata tylko płakać mogę w tej chwili.

—
¹ Tytuł tego utworu jest dosyć trudny do przetłumaczenia. 故人 to stary przyjaciel. 沒 to partykuła przecząca, ale też czasownik oznaczający koniec, śmierć, utonięcie, zasypanie. 蕃 w wymowie fán oznacza obcego lub coś obcego, ale w czasach Tang oznaczało obcych z Zachodu, od Arabów po Tybetańczyków, lecz przede wszystkim było używane w odniesieniu do tych ostatnich.
² Nazwa z czasów dynastii Han na określenie jednego z koczowniczych ludów Azji Centralnej. Tutaj to synonim barbarzyńców z zachodnich rubieży.