Li Bai: „Pożegnanie sekretarza sądowego, wuja Yun w willi Xietiao w Xuanzhou”

宣州謝朓樓餞別校書叔雲
棄我去者， 昨日之日不可留；
亂我心者， 今日之日多煩憂。
長風萬里送秋雁， 對此可以酣高樓。
蓬萊文章建安骨， 中間小謝又清發，
俱懷逸興壯思飛， 欲上青天覽明月。
抽刀斷水水更流， 舉杯銷愁愁更愁。
人生在世不稱意， 明朝散髮弄扁舟。

Pożegnanie sekretarza sądowego, wuja Yun w willi Xietiao w Xuanzhou¹

Wy co wczoraj mnie opuścili, wczorajszy dzień nie może mnie opuścić;
Wy co zakłócacie moje serce, dzisiejszy dzień będzie mnie długo bolał.²

***

Długie wiatry z daleka przynoszą jesienią dziką gęś,³
na tą okoliczność można się upić na wysokim piętrze.

Twój nieśmiertelny esej w stylu jak kości Jian’an,⁴
a moje wiersze jak poezja Małego Xie w stylu Fa.⁵

Pochłoniętych pragnieniem ucieczki porywa myśl, że możemy latać,
chcemy wznieść się do nieba by zobaczyć nieskalne światło księżyca.

Wyciągnięte ostrze tnie wodę, ale woda wciąż płynie,
topimy troski w kieliszku, ale te wciąż wracają uparte.

Skoro ludzie, póki żyją, nie mogą być zaspokojeni,
jutro rozpuśćmy włosy i wsiądźmy na małą łódkę.⁶

—
¹ 宣州 (Xuanzhou), to obszar wokół Xuancheng w obecnej prowincji Anhui. 謝朓 (Xietiao) to wielokondygnacyjna willa czy też kompleks zbudowany na górze 陽山 (Lingshang), kiedy 謝  (Xie Tiao, 464 – 499), poeta z południowej dynastii Qi, był gubernatorem Xuancheng. Oczywiście, istniejący tam dzisiaj budynek (na zdjęciu), to jedna z kolejnych rekonstrukcji. 校書 (dosłownie: korygujący księgi) to urzędnik odpowiedzialny za prowadzenie ksiąg sądowych. Wuj Yun (雲) to wuj Li Bai 李雲 (Li Yun).
² Ten wstęp mógłby być także w liczbie pojedynczej i adresowany tylko do wuja Yun, ale mój może niewyszukany instynkt liryczny, jakoś woli liczbę mnogą i bardziej uniwersalistyczny przekaz.
³ Dzika gęś to synonim wieści od rodziny lub przyjaciół.
⁴ Penglai to wyspa nieśmiertelności stąd też „nieśmiertelny esej. Z tradycji, jak i z logiki wersu wnioskuję, że odnosi się do eseju Li Yun, ale jakiego nie mogłem znaleźć. W późnej dynastii Han (196-220) wiersze napisane przez 三曹 (Trzech Cao) i 七子 (Siedmiu synów) miały się wyróżniać „silnym i energicznym” stylem, późniejsi ludzie nazwali je „stylem Jian’an.”
⁵ Mały Xie  to wspomniany juz Xie Tiao. Tutaj jest on użyty jako metafora samego siebie – tak przynajmniej mówi tradycyjna interpretacja. 清發 (czysty Fa): odnosi się do stylu poetyckiego Fa. Więcej o stylach i tradycji poetyckiej: Stephen Owen, The Poetry of the Early T’ang, Harvard 1977.
⁶ Rozpuścić włosy = porzucić służbę.