Li Bai: „Zabierzmy się za gorzałkę”

將進酒
君不見， 黃河之水天上來，奔流到海不復回？
君不見， 高堂明鏡悲白髮，朝如青絲暮成雪？
人生得意須盡歡，莫使金樽空對月，
天生我材必有用，千金散盡還復來。
烹羊宰牛且為樂， 會須一飲三百杯。
岑夫子， 丹丘生，將進酒， 君莫停。
與君歌一曲， 請君為我側耳聽。
鐘鼓饌玉不足貴， 但願長醉不願醒。
古來聖賢皆寂寞， 惟有飲者留其名。
陳王昔時宴平樂， 斗酒十千恣讙謔。
主人何為言少錢？ 徑須沽取對君酌。
五花馬， 千金裘，
呼兒將出換美酒， 與爾同消萬古愁。

Zabierzmy się za gorzałkę

Stary, nie widzisz, jak wody Żółtej Rzeki spływają z nieba,
szybko wpadają do morza, nie wracają?

Stary, nie widzisz, w lustrach domu rodziców żalu siwizny,
z rana kruczo czarne włosy o zmierzchu białe?

Aby cieszyć się żywotem musisz dogadzać sobie,
nie pozwól złotej czarce pustą wznosić się do księżyca,
natura dała nam talent, więc musimy go jakoś używać,
nawet jak puścisz tysiąc sztuk złota, to jakoś wrócą.

Przyrządź baraninę, zaszlachtuj bawoła i nade wszystko ciesz się,
można przy okazji wypić i trzysta czarek za jednym posiedzeniem.

Mistrzu Cen, Panie Danqiu,¹
zabierzmy się za gorzałkę, nikt nas nie zatrzyma.

Zaśpiewam wam jedną pieśń,
proszę, nadstawcie ucha by posłuchać.

Dzwony, bębny, delikatesy i jadeit niezbyt wyszukane,
chciałbym jednak być długo pijanym i nie chcę trzeźwieć.

Od najdawniejszych dziejów mędrcy są wszyscy samotni,
lecz tylko ci z nich, co potrafią pić, mogą zapisać swoje imię.

Książę Chen kiedyś ufundował wieczerzę w Pingle,²
z dzbanów gorzałki dziesięcioma tysiącami tłumnie się bawili.

Gospodarzu, czemu mówisz, że brak pieniędzy?
Rusz się kupić co trzeba, abyś mógł nam polać.

Rumak w pięciu odcieniach,³
futro warte tysiąc sztuk złota,
zawołajcie służebnego, niech wymieni je za dobrą gorzałkę,
wtedy razem przepędzimy mnogość antycznych smutków.

—
¹ Przyjaciele Li Bai: Cen Xun (岑勳), wiemy że pochodził z Nanyang oraz Yuan Danqiu (元丹丘), taoista, przez jakiś czas pustelnik i bohater czternastu utworów Li Bai.
² Książe Chen to Cao Zhi (曹植 192 – 232), syn Cao Cao, ale sam był uznanym poetą, twórcą stylu Jian’an. Pingle (平樂), dosłownie spokojne szczęście to był pawilon wybudowany poza zachodnią bramą Luoyang w czasach Han. Miejsce szalonych zabaw uprzywilejowanych.
³ Uznawano, że jednym ze sposobów ocenienia wartości konia było jego umaszczenie. Najbardziej ceniono te mające pięć odcieni.