Autor: Dean Karalekas
Tytuł: Civil-Military Relations in Taiwan: Identity and Transformation (Relacje wojsko-społeczeństwo na Tajwanie: Tożsamość i transformacja)
Wydawnictwo: Emerald Group Publishing (2018)
Rosyjska agresja na Ukrainę pokazała po raz wtóry, jak ważna jest relacja między siłami zbrojnymi a społeczeństwem. Armia, która czuje wsparcie mieszkańców, która uważa, że walczy w obronie ludzi, którzy na nią liczą i są ją gotowi wspierać ma całkiem inne morale i jest gotowa na większe poświęcenia niż najemne oddziały lub poborowi wrzuceni w konflikt, którego nie rozumieją lub z którym się nie utożsamiają.
Jednak Tajwan, stający w obliczu potencjalnej agresji z Chin, ma duży problem w budowaniu więzi między społeczeństwem a armią. Wynika to przede wszystkim z uwarunkowań historycznych i faktu, że wojsko nie rozliczyło się ze wsparcia dla dyktatury Kuomintangu. Inna sprawa, w dużym stopniu powiązana z pierwszą, to fakt, że duża część korpusu oficerskiego wciąż utożsamia się z Republiką Chińską a nie Tajwanem, kiedy większość społeczeństwa odrzuca już nie tylko chiński nacjonalizm, ale też chińską tożsamość.
Książka Deana Karalekasa jest poświęcona właśnie kształtowaniu się nowych relacji społeczeństwa z wojskiem w wyniku transformacji demograficznej na Tajwanie. Oczywiście, wykracza daleko poza kwestie tożsamościowe i znajdziemy tutaj rozdziały zarówno o kobietach w armii, jak i roli żon żołnierzy. Wszystko z dużą ilością grafów i tabelek pokazujących rożnego rodzaju wyniki badań socjologicznych. Dla mnie osobiście najciekawszy był rozdział dziesiąty: Public attitude and media relations. Ponieważ z oczywistych powodów interesują mnie perspektywy możliwości zmiany relacji miedzy armią i społeczeństwem.
Myślę, że Tajwan ma jeszcze kilka lat, aby się przygotować, ale czas biegnie nieubłaganie i zmiany powinny następować szybciej. Tutaj wchodzi polityka wewnętrzna, ale to temat na inną okazję.
zawielkimmurem.net 