Tiananmen w 1900 roku.
Brama Niebiańskiego Pokoju (Tiananmen) prowadząca do Zakazanego Miasta w Pekinie nie jest oryginalną konstrukcją. Okazuję się, że potajemnie została zrównana z ziemią w 1969 roku i postawiona od nowa.
Fakt, że udało się ukryć taką operację w samym centrum miasta, jak i fakt, że władze uznały, iż trzeba to przeprowadzić potajemnie mówi wiele o ChRL w okresie rewolucji kulturalnej.
Brama była wielokrotnie niszczona w swojej historii. Pierwotnie wzniesiona przez Dynastię Ming w 1420 roku została doszczętnie zniszczona już w 1457 roku w wyniku pożaru. Odbudowana w 1465 roku spłonęła ponownie w 1644 roku w czasie powstania anymingowskiego pod wodzą Li Zicheng. Mandżurowie, którzy przyjęli mingowskie zwyczaje i estetykę odtworzyli bramę w 1651 roku.
Mandżurska brama przetrwała ponad 300 lat do 1969 roku. Oryginalna brama zbudowana z cegieł i drewna został z rozkazu „najwyższych czynników” rozebrana, a w jej miejsce wzniesiono budynek ze stali i betonu. Wszystko pod przykrywką renowacji. Tajemnicę utrzymywano do tej pory.
Brama jest symbolem ChRL. Widnieje na godle i to z niej Mao proklamował powstanie ChRL. W 1969 roku trzęsienie ziemi w Xingtai (300 km od Pekinu) było odczuwalne w mieście i spowodowało pęknięcia w bramie. Władze obawiając się zarówno o symbolikę miejsca, jak i własne bezpieczeństwo (bram do dzisiaj służy jako miejsce odbierani defilad) zdecydowały się na radykalne rozwiązanie.
Trzeba pamiętać, że operację przeprowadzono w środku rewolucji kulturalnej, kiedy przestały praktycznie działać wszystkie instytucje publiczne włącznie z poszczególnymi ministerstwami. Dlatego był to swojego rodzaju sukces.
Tradycyjnie każda nowa dynastia burzyła zabytki stworzone przez poprzedników i odbudowywała je w swoim, oryginalnym stylu. „Czerwona dynastia” nie jest tutaj wyjątkiem. W czasie rewolucji kulturalnej zniszczono doszczętnie tysiące zabytków, aby zrobić miejsce na „Nowe Chiny”. Niewiele miejsc się uchowało, a wszechobecny zapach farby olejnej nie jest przypadkiem. Jest znakiem rozpoznawczym chińskiej „szkoły renowacji”.
Za Wielkim Murem: Chiny i Azja 