Pocovidowo i noworocznie

Wracam do regularnych wpisów, ale najpierw chciałbym podziękować wszystkim za życzenia powrotu do zdrowia i dobre słowa. Mimo że dbaliśmy o siebie i unikaliśmy niepotrzebnego ryzyka, a mimo to dopadło nas. Syn po prostu przyniósł z przedszkola. Mieliśmy dużo szczęścia i przeszliśmy wszyscy infekcję w miarę bezpiecznie. Najbardziej martwiłem się o moją mamę, ale mimo trudnych chwil w końcu wygląda na to, że i ona jest na prostej. Babcia od samego początku pandemii kategorycznie stwierdziła, że bez względu na ryzyko nie da się odizolować od wnuków.

Chociaż mieliśmy dosyć łagodne objawy to mogę powiedzieć, że nie jest to „po prostu taka grypa”. Moja żona stwierdziła, że przebieg najbardziej przypomina „średnią malarię”. Nieprawdą też jest, że dzieci przechodzą bez objawów lub bez konsekwencji. Córka ma obniżoną liczbę neutrocytów i nie będzie mogła wrócić do żłobka, dopóki nie odbuduje odporności. Co zajmie kilka tygodni. Dlatego uważajcie i nie lekceważcie COVIDa.

Na koniec życzenia.

Oby ten nowy rok był dla nas wszystkich lepszy niż 2020. Może się uda, więc nie będę marudził, że 31 grudnia to się kończy tak naprawdę rzymski rok rozrachunkowy. Styczeń i luty to dodatkowe miesiące dodane według legendy przez Numę Pompiliusza, drugiego króla Rzymu. Nowy rok zaczynał się 1 marca, dlatego luty jako ostatni miesiąc w roku ma mniej dni i dodaje mu się dzień w roku przestępnym – na koniec roku, logiczne no nie? Niemniej, przyjmijcie już dzisiaj życzenia awansem na nowy rok, który zacznie się dopiero w marcu. 😉