Autor: Lijun Sheng
Tytuł: China and Taiwan: cross-strait relations under Chen Shui-bian (Chiny i Tajwan: relacje w Cieśninie Tajwańskiej w czasie prezydentury Chen Shui-bien)
Wydawca: Institute of Southeast Asian Studies (2003)
Prezydentura Chen Shui-bien nie jest najlepiej wspominana na Tajwanie i to raczej przez wszystkie strony sceny politycznej. „Niebiescy” z oczywistych powodów uznają go za populistę, który był gotowy postawić na ostrą polaryzację etniczną dla celów politycznych. Jednak i „Zieloni” nie mają powodów do dobrego wspominania prezydenta z własnych szeregów. Osiem lat rządów skorumpowanej administracji, broniącej się grając kartą etniczną kosztowało obóz niepodległościowy osiem lat w ławach opozycji i prawie skompromitowało partię na zawsze. Uratowały ją Tsai Ing-wen, zmieniając wizerunek partii, niekompetencja Ma Yin-jeou, prezydenta „Niebieskich” i arogancja Pekinu – trudno zdecydować, co było tutaj ważniejsze.
Książka Lijun Sheng (właściwie to: Sheng Lijun), wydana w 2003 roku, czyli napisana zapewne, gdzieś na przełomie 2002 i 2003, nie tylko nie pokazuje całej prezydentury Chen Shui-bien (2000-2008), ale też siłą rzeczy nie może opisać najgorszych jej aspektów, które przypadły na koniec pierwszej i drugą kadencję. Niemniej, praca ta ma ogromną wartość, a jest nią drugi rozdział, poświęcony tzw. teorii dwóch państw Lee Teng-hui oraz przemianom świadomości tajwańskiej. Warto sięgnąć po tą pozycję choćby tylko z tego powodu.
zawielkimmurem.net 