Meng Haoran: „Jesienna wspinaczka na górę Lan by zamieszkać z Zhang Wu”

秋登蘭山寄張五
北山白雲裡， 隱者自怡悅；
相望始登高， 心隨雁飛滅。
愁因薄暮起， 興是清秋發。
時見歸村人， 沙行渡頭歇。
天邊樹若薺， 江畔洲如月。
何當載酒來， 共醉重陽節。

Jesienna wspinaczka na górę Lan by zamieszkać z Zhang Wu¹

Północny szczyt w białych chmurach skryty,
ukrywający się tutaj ze sobą samymi w pokoju.

Spojrzawszy na siebie zaczynamy się wspinać,²
serca podążają w ślad za lotem dzikiej gęsi.

Obawy budzi szybko zapadający zmierzch,
jakby rześka, jesienna pogoda nie wystarczyła.

Kiedy patrzę w dół, ku ludziom ze wsi,
na piasku odpoczywają obok promu.

Na horyzoncie drzewa wyglądają jak nenufary,³
wyspa na rzecze jak odbity w wodzie księżyc.

Każdy z nas przynosi ze sobą pokaźny zapas alkoholu,
wspólnie spijemy się na święto podwójnej dziewiątki.⁴

—
¹ Zhang Wu to Zhang Zirong (張子容 ? – ?), przyjaciel Meng Haoran. Przez jakiś czas mieszkali razem tworząc – tudzież pijąc – na górze Wan (萬山), tutaj ukrytej pod nazwą góry Lan (蘭山), w Xiangyang, Hubei. Na Tajwanie, w gminie Maolin (茂林) jest też góra o tej samej nazwie.
² Tradycyjnie ten wers jest interpretowany, że podmiot liryczny wspina się, aby spotkać się z adresatem wiersza, ale moim zdaniem równie dobrze można to zinterpretować, że wchodzą na górę razem. Jestem otwarty na kontrargumenty…
³ W wierszu jest mowa o 薺 czyli o Ponikle słodkim (Eleocharis dulcis), ale nijak mi to pasuje: (…) drzewa wyglądają na ponikle słodkie…?
⁴ Święto podwójnej dziewiątki (重陽節), dziewiąty dzień dziewiątego miesiąca w kalendarzu księżycowym, utożsamiane na Zachodzie ze świętem zmarłych, ponieważ wielu ludzi odwiedza wtedy groby, ale istota tego święta mocno wykracza poza wspominanie zmarłych.