Du Fu: „Smucąc się nad brzegiem rzeki”

哀江頭
少陵野老吞生哭， 春日潛行曲江曲；
江頭宮殿鎖千門， 細柳新蒲為誰綠？
憶昔霓旌下南苑； 苑中景物生顏色。
昭陽殿裡第一人， 同輦隨君侍君側。
輦前才人帶弓箭， 白馬嚼齧黃金勒。
翻身向天仰射雲， 一箭正墜雙飛翼。
明眸皓齒今何在？ 血污遊魂歸不得。
清渭東流劍閣深， 去住彼此無消息。
人生有情淚沾臆， 江水江花豈終極？
黃昏胡騎塵滿城， 欲往城南望城北。

Smucąc się nad brzegiem rzeki

Starzec z Shaoling tłumi rodzący się w nim płacz,¹
wiosennego dnia w sekrecie nad zakrętem rzeki;²

nad brzegiem pałac z zamkniętym tysiącem bram;
smukła wierzba i szuwary dla kogo się zielenią?

Pamiętam cesarskie proporce w Południowym Parku,³
w parku scenerii cała gama w kolorach tęczy skąpana.

Słońcem rozświetlony pawilon z pierwszą damą,
za cesarskim powozem służyć Panu podążyła.

Dworzanka niesie przed powozem łuk i strzały,
białe konie w zaprzęgu ze złotym wędzidłem.

Zwraca się ku niebu w górze i strzelu ku chmurom,
od jednej strzały pada w dół para ptaszków w locie.⁴

Gdzie są dzisiaj jej oczy jasne i zęby białe?
Krwią splamiony duch nie ma gdzie wracać.⁵

Na wschód płynie czysta rzeka wei, Jiange daleko,⁶
ci co pojechali i co zostali nie mają wieści o sobie.

W życiu jest miłość i łzy zwilżające ubranie na piersi,
wody rzeki płyną bez końca, a wodne kwiaty giną?

O świcie barbarzyńcy dosiadają koni wypełniając miasto,
uczucia wiodą na południe, ale nadzieje na północ.

—
¹ Du Fu pochodził z Duling, dystryktu Chang’an. Niedaleko znajdowało się mauzoleum cesarzowej Xu i Cesarza Xuan z dynastii Han.
² Ten wiersz powstał w czasie powstania An Lushan, kiedy Du Fu został pojmany przez powstańców i był przetrzymywany w zdobytej przez nich stolicy.
³ Południowy Park (南苑) to cesarska część miasta w Chang’an.
⁴ Prawdopodobnie aluzja do sprawy Yangfei. Zob. przypis 2 do Zheng Tian: „Zbocze Mawei.”
⁵ Jak wyżej.
⁶ W Jiange przebywał cesarz Xuanzong.