Tag: 唐詩三百首
Lu Lun: „Pieśń znad granicy – druga z czterech”
Ciemny las i trwa drżąca na wietrze,
generał nocą naciąga swój łuk.
Lu Lun: „Pieśń znad granicy – pierwsza z czterech”
Sępia lotka u Złotego Sługi Wuja,
z jaskółczym ogonem i haftem sztandar.
Cui Hao: „Pieśń z Changgan (4)”
Na Trójrzeczu prądy gwałtowne,
Pięć Jezior srogich burz miejscem.
Cui Hao: „Pieśń z Changgan (3)”
Na północnym brzegu fal wiele i wiatr srogi,
lotosowa łódź przepełniona ukazuje się rzadko.
Cui Hao: „Pieśń z Changgan (2)”
Rodzina z nad Jancy jest,
przybyła z okolic Jiujiang.
Cui Hao: „Pieśń z Changgan (1)”
Panie, twoja rodzina stąd pochodzi,
twoja służebna żyje na wskroś jeziora.
Li Bai: „Wiosenne rozważania”
Trawa Yan jak jadeitowy jedwab,
morwa Qin dolne gałęzie zieleni.
Meng Haoran: „Wiosenny świt”
Wiosenny sen nieświadomy świtu,
wszędzie słychać śpiew ptaków.
Bai Juyi: „Pieśń z haremu”
Łzy przesiąkają chustkę, lecz sen nie nadchodzi,
nocą głęboką przed pałacem rozchodzi się pieśń.
Yuan Zhen: „Tymczasowy pałac”
Opuszczony starożytny pałac,
pałacowe kwiaty samotnie w ciszy się czerwienią.
Li Yi: „Słuchając fletu nocą na murze miejskim Shouxiang”
Przed strażnicą na wzgórzu piasek zdaje się śniegiem,
za murami Shouxiang światło Księżyca jak szron.
Li Yi: „Pieśń na południe od rzeki”
Od kiedy poślubiłam kupca z Qutang,
stale zaniedbuje on swą służebnicę.
Han Hong: ”Nie ma nic jak Xianyouguan”
Z wiecznego tarasu spoglądam na pięć pawilonów,
wszędzie zimno i ponuro, deszcz wdziera się do środka.
